Միրհավ ստեղծագործության մեջ ներկայացվում է երկու մանկության ընկերնեի սիրո պատմությունը,որը տխուր վերջաբան ունեցավ,Պատմվածքում Սոնան ,այդ համեստ զուսպ ու գեղեցիկ աղջիկը սիրելով իր մանկության ընկերոջը,ամուսնանում է աու հարս գնում այլ ընտանիք։Սակայն զգացմունքները ամենևին չեն սառում,և Սոնան դավաճանոիմ է իր ամեւսնուն սիրելիի հետ․․․Այն ժամանակ երբ գրելվել է աըս ստեղծագործությունը մարդիկ ունեին այլ մտախելակերբ ու ախշարհայացք,ևայն ժամանակ աղջիկները իրենք չէին որոծում թե ու հետ կամուսնանան,այնպես որ վստահ եմ որ այն ժամանակ մարդիկ այսքայլը ոչ մի կերպ չէին արդարացնի,և իսկապես ցանկացաած մարդ պիտի պատասխանատվություն կրի իր ընտանիքի համար,և նրա համար ում ընտելացրել է, սակայն Սոնային մեղադրել ես չեմ կարող։Ես ինքս չգիտեմ թե ինպես կդչսևորեի ինձ այդ իրավիճակում,Կարծում եմ հեծտ չէ ապրել մեկ մարդու հետ,ու մտածել լրիվ այլ մարդու մասին,հասկանալ որ դուք երբեչե կարող միաին լինել։Զգացմունքները կարավարելը բարդ բան է։
Պատմության ողջ ողբերգությունը միայն չստացված սերը չէր ,այլ այն որ Սոնան մահանում է ծննդաբերության ժամանակ։Ակսել Բակուննցը Սոնային համեմատում է մի գեղեցիկ թռչնի՝միրհավի հետ,քանի որ երբ մի անգամԴիլան Դային Գնացել էր միրհավ որսալու նա տեսավ մի միրհավի , նշան բռնեց և կրակեց: Թռչունը վայր ընկավ, և երբ Դիլանը արդեն իր որսի մոտ էր, մոտեցավ անտառապահը, զայրացավ, և զարկեց տղայի ուսին: Երբ Դիլանը ուչքի եկավ, ՄԻրհավըփախչել էր՝ իր հետևից թողնելով երկու փետուր: Եվ ինչպես Սոնան գնաց իր հետևից թողնելով միայն հիշողություններ, այնպես էլ միրհավ թռչեց հեռացավ, թողնելով երկու փետուր: